OE DESERTEUR F Uit Nieuport-Baden Nieuws uit Nieuport Prijsuitreikingen Geestelijke alcohol! Aan Door Doken •11 MENGELWERK DIIO^DT <iUST«F /Wordt voortgezet). En om u te bewijzen dat gij het mis voor hebt, zullen wy u zeggen dat wij nooit geen generaal of korporaal geweest zyn, ja zelfs met geen knuppel gewapend en een blauwe kiel omgord de hooge waar digheid van sergant of adjudant van d’oude Nieuportsche garde civiek bekleed hebben zooals gij misschien. nu heen! En bij ging, als gebroken, met knikkende knieën en korte snikken in de keel, dwars over het land, naar het boschje, naar zijn hol Door het opene venstertje oogde zij hem na, onweerstaanbaar, terwijl bij over de donkere velden heenstrompelde, traag en moedeloos, de handen in de zakken Zij zag de silhouette zijner heoge gestalte verminderen, meer en meer en wegsmelten als een schim in de duisternis.En ze zag nog enkel de mist waarin hij verdwenen was, de loodkleurige, doo Istille avondmist En toch bleven hare oogen, als onwillekeurig geboeid, in dat niet kijken, star en droomerig, in dat nevelige niet waarin zijn beeld langzamer hand was uitgewischt als een optrekkende rook- streep, als een droombeeld dat haar, langen tijd, dierbaar was geweest En zacht als neerzijgende avondstilte, steeds meer en meer, daalde de herinnering aan .hare liefdevoor dien man, melancholisch droef, in haar gemoed neer. En zacht, immer zachter, met weemoed die op de gevoeligste vezeltjes van haar hart drukte, herleefde zij hare gansche liefde voor hem, met iets onbepaalds dat baar ziel doorsidderde en haar snikken in de keel bracht. Nooit werd de herinnering aan het zonnigs barer liefde zoo genotrijk in haar hart heropgewekt... ’t Was alsof ze droomde Maar dan volgde ook het tooneel van zooeven, de verschillende aandoeningen die baar hadden doortrild, zijn langzaam heengaan over de duistere velden, in den avondmist En nu ze daar alleen stond, in de stille, een zame schuur, en dat alles baren geest voorbijtrok du voelde ze bij die langzaam folterende ontgoo cheling, haar gemoed vol komen en barst zij plotseling in een zacht, droevig weenen los VIII Zuchtend strekte hij zich nogmaals uil op zijn leger van doode bladeren, in de diepe gracht, onder de dichte braamstruiken. In zijn brein woelden allerhande denkbeelden, in zijn voor hoofd voelde hij als het hameren eener hevige koorts Zoekt hem, zeg ik u! Ziet, zoekt of hij hier soms niet onder ’t stroo zit! En ze schopte, uit al haar kracht, het ultgedorsle stroo over elkaar. Er volgde een pooze stilte. De deserteur, achter de s’roobussels, had weer zijn groot mes uit den zak gehaald en knelde het geopend, in de vuist. En weer als in een weer licht kreeg hij die hallucinatie van bloed een groots vlek, reusachtig als het oosten, die mor gen, toen hij ginds, in de eenzame, sluimerde velden, onder de stroomijten lag En hij knarste op de tanden en strekte den arm uit, gadreed tot een wanhopenden strijd op leven en dood Doch dan hoorde hij de drie mannen mompe- door lend heengaan, en hunne stappen klonken hol en dof nevens den muur waar hij stond. Er heerschte, eene wijl lang, een diepe, akeli ge stilte in de schuur. Dan hoorde hij Rlka naderen. Komt nu, zei ze, ze zijn weg. Hij verborg zijn mes en kwam bij haar. Ik dank u, Rika, sprak hij, hevig ontroerd; - ik zal het nooit vergeten. Zij antwoordde niet. En als ge dat voor mij doet, hernam hij, eenigszins aarzelend, ditmaal, dan zult ge ook met mij meegaan, niet waar? Toe, zeg ja, Rika! Nooit! klonk het, hol en vast. Hij poogde te glimlachen; zijn mond verwrong zich pijnlijk. ’t Is scherts, niet waar? murmelde hij. Nooit! herhaalde ze. Alles is uit tusschen ons, alles, alles! Ga nu heen! Dat klonk als een doodvonnis in zijn hart. Is dat uw laatste woord? vroeg hij nog eens met uiterste krachtinspanning, en hij voelde een snerpend wee in de borst. Ja, ja! antwoordde ze, kloek en koud Ga Naarzelfde prijsdeellng hooger genoemd, trok ken de stadsoverheden; doch geen enkel dezer moedigt mannen, noch geen enkel lid van het besturend bureel der ofTicieele scholen achtte het waardig deze prijsuitdeelingen daar bij te wonen. Dames en heeren van het onderwijzend per soneel, ouders, leerlingen begrijpt ge de verne dering die men u wil doen ondergaan? Schande voor zulke daden, die slechts door blind fanatism kunnen worden ingesproken; al onze verachting weze aan die gemeene handel wijze voorbehouden! ’t Is waarlijk walgend! Zondag laatst gaf da Harmonie Munici pale van Tourcoing, onder de leiding van M. Eustace, een concert op de Henriette- plaats. Door het weder begunstigd en benevens de goede faam welke de maatschappy be zit was het getaal toehoorders zeer groot en wie het geluk had dit concert bij te wonen mocht zich met reden over zijn tijdverbruik verheugen. Het korps telde ongeveer 100 uitvoer ders onnoodig vonden wa het getal te overdrijven iets dat niet alledaags is! Alhoewel de uitvoeringen er niet altijd bij winnen een groot getal uitvoerders te be zitten, en zulks in samenhang heel dik wijls zelfs nadeelig is toch mogen we zon der overdrijven zeggen ziedaar het vol maakte onder muzikaal opzicht. De harmonie, bekend als een der beste ▼an gansch Frankrijk, was door een bui tengewoon groot getal klarinetten, goed gevoed in verhouding met de andere speel tuigen, ook eene zeldzaamhei l. Hemelsche muziek als die Ouverture symphonique, Preluded’Axel, Les Hiron- delles, La Bohème, benevens 2 kleinere stukjes waren peerlen van zuiverheid in uitvoering, samonhang en bewegingen; niet min viel c over de leiding tevreden te wezen. Dn bestuurder, met zekerheid en een voud, wist zyne muziekanten ongedwon gen te leiden geen wonder want M. Eus tace is een vakman, bestuurder van het Conservatorium van Tourcoing. Als afscheidsgroet sloot eene krachtige Brabanponne het puike concert, door-al de toehoorders met ontdekten hoofde lan- hoord, doch de laatste tonen waregj,nog niet heengevloden als allen dreunend de Marseillaise eischten, (die schandel(jke(??) Marseillaise zou het orgaan der Nieuport sche geestelijkheid schrijven) als blijk van tevredenheid en dankbaarheid voor al liet schoone waarmede onze Fransche kunst broeders ons kwamen te vergasten. En weer ontdekten allen, ook de gekende katholieken, zich het hoofd om eerbiedig het Fransche vaderlandslied teaanhooren en met daverend gejuich te begroeten. (Het woord hierover is aan Franck Fret, de schrijver van het bastaardstrand). Tot weerziens heeren en hoe eerder hoe beter! In naam der kunstliefhebbers danken wij het bestuur van Nieuport Bains At tractions voor de moeite en de geldelijke opoffering welke zy zich getroost hebben om dit puik muziekkorps naar onze bad plaats te hebben weten te ontbieden. De dag van 7 Oogst is onwederroepelijk een der schoonste kunstdagen welke we hier Toen verleden week de prijsdeellng plaats had voor eene niet offlcieele school, speelde de stadsbeiaard. Donderdag en Vrijdag werden in hunne weder- 'zijdsche lokalen de prijzen overhandigd in de Meisjes- en Jongens Staatsmiddelbare scholen, doch toen zweeg de beiaard. Dames onderwijzeressen, heeren onderwijzers ouders, leerlingen verslaat ge de hoon die men u aandoet! Pliilharmonie Maandag toekomende neemt onze Philharmoole deel aan den Bloemen- sloet te Nteuport-Baden, geeft er daarna een Concert, en luistert er ’s avonds de fakkeltocht op Staatsmiddelbare Jongensschool. Voorbereidende Afdeeling. 1' studiejaar M. Declerck Robert 2' Van Elverdinghe Joris. 3’ e Cloet Emile. 4* Cloet Charles. 5* Dierendonck Jan. 6- Coulier Lucien. Middelbare Aldeeling. 1- studiejaar M. Van Dooien Albert. 2- Hillebrant Emmanuel. 3" De Groote Frans. Uitgangsexamen. M. De Groote Frans, met de grootste vrucht. Bekomen uitslagen in de algemeens prijskamp 1908-1909. Litterarisch gedeelte Kategorie C. M. Ver- cnocke Renon 50 punten op 100. Wetenschappelijk gedeelte Kategorie A. M. De Meyere Joris 50 punten op 100. Kategorie C. De heeren Legeln Valèro, Vercnocke Renon, en Michiel Micbiels ieder een prijs, de twee eersten met 85 punten, de derde met 80 punten op 100. Twee maten en twee gewichten. Op de scheldwoorden van het stlnkerlje ant woorden we enkel voor de laatste maai dat we blijven houden staan dat 1° De tap ongestoord gemeene liedjes beeft gespeeld, tol hunne groote schande. 2* De tap heeft gespeeld na ties ure, dus in overtreding met het policiereglement. 3’ De katholieke jookheden zonder verontrust te wezen hebben geschreeuwd en gezongen tol elf ure, dus dat er voor de katholieken geen policiereglement bestaat. En Door Doken mag woedend zijn of niet, ons uitschelden of ni t dil kan ons weinig scbeleu, en daarmede punctum» Amen. Donderdagen Vrijdag II. hadden beurteling» de prijsuitreikingen plaats in onze Staats Middel bare Meisjes- en Jongensschool. Wij lalen hierna de namen volgen der lau reaten van elke klas. Staatsmiddelbare Meisjesschool Voorbereidende Atdeeliog 1* studiejaar Mej. GermSne Vercnocke. 2* Paula Reuben. 3* Georgette Caliouw. 4* b Martha Calcoen. 5* 9 Danzé Maria. 6' Magnel Henriette. Middelbare afdeeling. 1° studiejaar Mej. Elvire Blonde. 2‘ Jeanne Decoster. 3e Gysens Odile. Uitgangsexamen. Mejtiflfer Gysens Odile met de grootste vrucht id. Wilhelmina Thielen met vrucht. Zoo noemt men thans de gazetten, libe rale en socialistische, die durven tegen de pastoors scbryven! De uitdrukking is van een paar zeer godvruchtige leden van de derde orde, die in een kloostergazetje (De H. Familie, van Juli), de middelen bespre^ ken om eenen nieuwen bond in gang te zetten, de St-Bharles Gilde, welke voor doel moet hebben een krachtdadig tegen werken van het lezen der geuzengazetten, tegenwerking besloten in bet laatste ka tholiek congres van Mechelen. Er is in dat congres gesproken geweest over de dringende noodzakelijkheid, het schandig misbruik der slechte lezing door zekere onbedachte, te vrije of verwaande katholieken, te bestryden. In die bespre king kwam men er tot de beduidenisvolle bekentenis dat omtrent de helft der katho lieken, wanneer zy op reis zyn, slechte, 't is te zeggen, liberale dagbladen lezen. En dat mag niet! Een katholiek is niet vrij; hij mag niet lezen wat hij lezens- waardig acht. Het is hem verboden een oogslag te werpen in een liberale gazet, die geestelyke alcoholj(!) zou hem de ziel bederven. Nu weten wij, beter dan vroe ger, waarom de klerikalen vijanden zyn aan het voorstel van bibliotheken op te richten in de spoorwegstaties; men zou er Proficiat daarover, beeren voorstanders van het onderwijs hartelijk proficiat! Evenveel aan u, leden van bet besturend bureel! Ge waart allen beter op uwe plaats in eene maatschappij van verdelging van het onderwijs dan in een 1 bestuur met d argelijke edele zending gelast. De darnes en heeren van het onderwijtend per soneel heeft men dus het genot ontnomen zich eenmaal per jaar in ’t publiek met hunne leerlin gen te toonen; aan u ouders, ontneemt men de fiere vreugde uwe kinderen de lauweren, vrucht van een jaar arbeid en streven, te zien afhalen; aan u leerlingen ontneemt men alle aanmoedi- dlngdoorhet jaarlijksch prijsdeelingsfeest zonder recht noch reden, alleen uit tanalieke verdel- gingsgeest, af te schaffen, ’t Baat dan eigenlijk veel dat er in het schoolreglement is te lezen artikel 57 er hoeft aan de prijsuitreiking alle mogelijke luister te worden gegeven! Over dit alles is een kruis gemaakt en, de tyd I zal hel uitwijzen, onthoudt het ’t is voor altijd. Toekomend jaar zal er wel ergens eene konijn- of geitententoonstelling gehouden worden, in de zaal welke zoo gezegd zou moeten dienen voor prijsdeelingplechtigheden! Hoe wilt ge het anders! Ontleedt de leden van het berucht besturend bureel der offlcieele scholen? De meesten zijn in afkeer voor onze scholen grootgebracht, in gestichten waar onwe tenheld zegepraalt, waar fanatism regeert, en welke zoovele jongelingen in hunne levensbaan beletten ooit in de maatschappij eene eerbare plaats te bekleeden. Hoe zou men van die per sonen kunnen eischen dat ze zich van hunne opgelegde taak eerlijk kwijten? Hadden ze een greintje eergevoel ze zouden bij het aanbieden eener dergelijke zending recht uit verklaren we bedanken u voor die eer want ons geweten, door eene fanatieke opvoeding mis vormd, legt ons op niet ten voordeeltmaar wel tegen deze scholen te werken. Dat ware rechtzin niger handelen. Maar neen, ’t is waar, dan zouden ze leeraars, onderwijzeressen, ouders en kinders, niet zooals nu, kunnen tergen, vervolgen of duivelen, en zulks is volgens hen, veel edeler werk dan het onderwijs te ondersteunen en aan te moedigen. Daarom het hoofd niet gebuktdamen- heeren van het onderwijzend personeel, en ouders gaat uwen weg steeds voort, werkt voort verdrukt en vernederd als thans zijn de omstandigheden |astig, soms onverdraaglijk, tracht u in uw lot te vertroosten met de gedachte dat zoo men u alle eigenliefde voor uwe taak tracht te ontne men, gij u wreken kunt en zulks met van die jonge telgen, door een voorbeeldig onderwijs, vrouwen en mannen te vormen welke later in de samenleving u zullen dankbaar wezen, en de onderwijsverdelgers zullen weten te verachten met al den eerbied welke zij hen verschuldigd zijn als bekroning voor hun vernielingswerk. sedert onheuglyken tyd beleefden. Het Weekblad stelt zyne kolonnen steeds open om degelyk reklaam te maken voor dergelijke voortreffelijke feestinrichtingen en het is gelukkig te kunnen aankondigen dat morgen Zondag een buitengewoon concert zal gegeven worden door de kapil van het 3* linieregiment te Oostende, on der de leiding van M. Fritz Vandewalle. Aan volk zal het niet ontbreken om dien kunstkring toe te juichen. Maandag, zynde den 15 Oogst, groote bloemenstoet opgeluisterd door de Philhar monic van Nieuport stad; daarna concert en’s avonds fakkeltocht door zelfde mu ziekmaatschappij. Dat er nogmaals veel volk op die feeste lijkheden zal aanwezig zyn valt niet te betwytelen. ’t Is hetgeen we uit ganscher harte wenscben! Wel, Door, is Franck Fret door u niet bekwaam genoeg geacht om te trachten ons antwoord met het artikel Viert uwe woede bot te weerleggen? Wij begrijpen, man lief, dat dergelijke artikels even moeielijk om verteren zijn als een kassei steen in Franck Fret’s (wat zonderling samentrefïen!) zijne maag. Ons artikel was te volledigen te klaar om er op weer te komen. Spartel dus maar voort als een duivel in een wijwatervat; wel moge het u bekomen. Eene vraag echter. Waarom altijd den eenen of den anderen verdenken den schrijver van een artikel te wezen? Gy zijt toch zeker geen waarzegger of gaat gij soms bij een kaartlegster te rade? Onze hartelijke gelukweoschen aan al die lau reaten en aan hunne gelukkige ouders. En gij allen, jonge juffers, jonge heeren, die het geluk hebt hel onderwijs In o.ze middelbare scholen te mogen genieten, doet uw best, weest vlijtig, maakt van de gelegen gebruik die u wordt aangeboden, studeert naarstig, uwe toekomst staat op het spel; alzoo beloont ge uwe ouders die zich geene opofferingen sparen om u tot verstan dige vrouw, tot rechtschapen man op te leiden; alzoo beloont ge de dames onderwijzeressen de heeren onderwijzers die zich zooveel moeite getroosten om u eene goede geleerdheid en eene goede opvoeding te verschaffen. vVeest hunne goede raadgevingen Indachtig, en later zult ge hen daarvoor dankbaar zijn.

HISTORISCHE KRANTEN

Weekblad van Nieuwpoort en Kanton (1909-1914) | 1910 | | pagina 2